شايد بتوان گفت كه سمسار و سمساري در حوزه دادوستدهاي اقتصادي و بين مردمي، پيشگام باشند كه همگام با تحولات و پيشرفتها در سطح و عمق مناسبات و گردش توليدات خريدوفروش اجناس و ملزومات روزمره در زندگي مردم، امروزه آنها را به عنوان آنتيك و عتيقه فروش مي شناسيم؛ كساني كه در سنوات دور به امانت فروش معروف بودند. البته هنوز برخي از سنخ خريداران و فروشندگان اشياء و اجناس مختلف، روي تابلو سردر مغازه شان نوشته اند: “امانت فروش” يا “سراي امانت”.

اما وسعت این شغل بسیار زیاد است. محدوده اجناسی كه یك سمسار باید بشناسد، بسیار گسترده است. به عنوان مثال در یك منزل چندین نوع لوازم وجود دارد و همین لوازم در منزل دیگر، ولی از نوع دیگر وجود دارد؛ پس باید سمسار با تمام اینها آشنایی داشته باشد.

صنف سمساری ازجمله صنوف قدیمی محسوب می‌شود. معمولا رسم بر این بوده كه بازنشستگان ادارات كه از كار افتاده می‌شدند و به طور كلی افرادی كه سن و سالی از آنها گذشته، اقدام به بازگشایی واحد سمساری در محل مسكونی خودشان می‌كردند. این افراد از همان ابتدا كهولت سنی داشتند و به مرور زمان این موضوع تشدید هم می‌شد. پس به لحاظ سنی صنف‌ها میانگین بالایی دارند كه این روند همچنان ادامه دارد.

سابق بر این سمساران و امانت‌فروشان اجناسی را خریداری می‌كردند كه بسیار كوچك و جزئی بود. به عنوان مثال كرسی، چراغ، پشتی و فرش از اجناس مورد معامله سمساران بود، اما رفته‌رفته لوازم زندگی‌ها جدیدتر شد و لوازمي مثل یخچال و اجاق‌گاز نیز به كار سمساران اضافه شد و به مرور زمان بسیاری از لوازم قدیمی كارایی خود را از دست داد؛ به جز یكسری اجناس خاص كه عده‌ای متمول آنها را خریداری می‌كنند و براي تزئین از آنها استفاده می‌كنند.

به گفته رئیس اتحادیه سمساران و امانت‌فروشان، در حال حاضر با اضافه شدن تولید در داخل كشور و ورود اجناس از خارج دیگر كمتر كسی به اجناس دست‌دوم توجه می‌كند. به‌خصوص وسایل برقی، چرا كه كارخانه‌ها به لحاظ انرژی الكتریكی برای لوازم برقی تاریخ مصرف تعیین می‌كنند و تقاضا برای اجناس برقی دست‌دوم بسیار پایین است. پس ارزش كلی اجناس خیلی پایین است.